Od Laury "Przygoda, śmierć i Iskierka"

Jak każdy dzień, wstałam i poszłam na łowy. Chciałam upolować coś większego niż jeleń. Chodziłam po łące i szukałam bizona. Po chwili go znalazłam. Zaczaiłam się i zaatakowałam. Nie szło mi dobrze więc przyleciał Neptun i go zabił:
- Dzięki Neptun.... - uśmiechnęłam się
- Spoko ... - powiedział i zniknął
Po zjedzeniu nawet nie połowy bizona poszłam nad jezioro. Rozpędziłam się i wskoczyłam do wody. Wynurzyłam się i otrzepałam łeb. Pływałam tak przez kilka minut.
Wyszłam z wody  i poszłam do lasu. Błąkałam się w nim, aż straciłam orientacje. Zagwizdałam by przyleciał Neptun:
- Lecimy ! - powiedziałam z uśmiechem.
Lecieliśmy ponad chmury. Słońce powoli zachodziło.
- Musimy wracać ... - powiedziałam do Neptuna
- Ok ... - odparł
Nagle smok zaczął miotać się na boki. Leciał coraz niżej:
- Neptun co ci? - zapytałam zaniepokojona
- Ne mogę lecieć ... coś mnie zabija ...  - wyszeptał
- Zabija ?! ale co ??!
- To .... - pokazał łapą na wilki śmierci - to mnie zabija ... - wyszeptał i zahaczał o drzewa
- Da się je zabić lub coś ?!
- Śmierci nie da się zabić ... ona już jest martwa ... trzymaj się ... - zahaczył skrzydłem o drzewo.
Trzymałam się mocno, a me oczy były wypełnione łzami. Było wiadome że nie przeżyje.
Z wielkim hukiem uderzyliśmy o ziemie. Zeszłam szybko ze smoka i podbiegłam do jego głowy:
- Neptun nie umieraj ... - płakałam jak bóbr - dla czego ... !? - przytuliłam go.
Swoją łapę trzymałam na jego tętni. Serce biło, ale coraz wolniej ... aż w końcu przestało ...
- Neptun nie zostawiaj mnie ... Neptun ! - niestety umarł.
Leżałam koło niego przez kilka tygodni. Nic nie jadłam, ani nie piłam. Opłakiwałam go ... ponieważ był moim ukochanym towarzyszem. Zawsze lataliśmy wysoko ponad chmury ... zawsze stawał w obronie, rozśmieszał w złe dni ... pomagał i kochał. Niestety umarł, ale zawsze będę go pamiętać i kochać. Na jego szyi napisałam - Kocham i kochać będę ♥. Odeszłam od niego z wielkim trudem, ale życie toczy się dalej.
Szłam bez celu za złamanym sercem. Byłam zmęczona, wygłodzona i odwodniona.
W trawie zauważyłam małego jelonka. Polować nie musiałam. Złapała za szyje i udusiłam.
Nie byłam już głodna. Zaczęłam się rozglądać, ale nic nie widziałam.
Las był coraz gęściejszy. Przechodziłam przez różne krzaki, aż zauważyłam to wychodząc z nich:

Podeszłam do wody i zobaczyłam tam smocze dusze. W tym czasie przyszła jakaś wróżka.:

- Co szukasz w mym miejscu .? - zapytała

- Szukam dojścia do watahy ... ale nie mogę dotrzeć ... 

- Masz złamane serce ... - powiedziała

- Tak ... ale skąd wiesz ?

- Czuje ... spójrz tu ... - powiedziała i pokazała ręką w wodę - tam jest twój smok, jak widzisz tęskni i płaczę ... kocha - powiedziała

- Wiem ... tęsknie, ale próbuje zapomnieć o jego śmierci ... - powiedziałam 

- Do zobaczenia  .... - powiedziała i zniknęła

Chodziłam po całym tym terenie. Za studnią był ocean:

Pływały tam ryby, a woda była krystalicznie czysta. Wskoczyłam do wody i nurkowałam, a co było dziwne ... że nurkuje bez potrzeby tlenu. Pływały tam delfiny i narwale. Zanurkowałam głębiej:

Pływałam między delfinami, a one między mną. Łapami dotykałam podwodnego miasta. Chociaż był pod powierzchnią wody był on cudny. Było słychać muzykę, która wydobywała się z głębin. 

Płynęłam tak bez przerwy. Na dnie zauważyłam jakaś dziurę. Podpłynęłam i wpłynęła do środka. Tunel wił się raz w dół, a raz w górę. Nagle wypłynęłam i zobaczyłam to:

Była tam mała dziewczynka. Podeszłam i zapytałam:

- Nie boisz się siedzieć tu sama ?

- Nie .. - odpowiedziała bez uczuć.

- A nie dziwisz się że koło Ciebie siedzi wilk .. ?

- Nie .. - powiedziała

- Aha ... to idę dalej ... - powiedziałam i poszłam w inną stronę. 

Szłam beż końca. Zapomniałam już o wszystkim. 

Zgłodniałam więc postanowiłam że zapoluje. Chodziłam i szukałam zdobyczy i znalazłam znów jelenia. Upolowałam i zjadłam. 

Nagle tereny zaczęły zamieniać się w suchą glebę. Gdy wyszłam z lasu, ziemie była popękana. Nagle zaatakowało mnie to:

Rzucił się na mnie i zaczął gryźć. Gryzłam go po łapach ... aż w końcu ugryzłam w szyje i udusiłam. 

- Gdzie ja jestem ? - wyszeptałam

- Tam skąd wilki nigdy nie wychodzą ...

Gdy się obróciłam nie było już lasu, a pustynia.

*** Kilka tygodni później ***

Chodziłam bez celu. Napotkałam znany mi las. Weszłam i widziałam tą samą dziewczynkę . 

Czułam że jestem blisko watahy. Nagle przede mną znalazł się wąż:

- Szukasz dojścia do watahy ? - zapytała

- Tak, a co?

- Pomogę Ci ... - powiedziała i zamieniła się w konia. - Od dziś jestem twym towarzyszem .. - powiedziała i przeteleportowała się przed watahę. 

- Jestem Laura ... - powiedziałam

- Iskra ... - powiedziała i zamieniła się w węża. 

Dzięki mej Iskierce dotarłam do watahy. 

Koniec !

Wiem że nudne, ale się starałam ;)